In het verleden heb ik eens een psychiater bezocht. Want ik
had gehoord dat psychiaters je graag willen helpen als je een probleem hebt.
Maar mijn psychiater bleek een uitzondering te zijn. Hij wilde mij namelijk niet
helpen. Aanvankelijk dacht ik meteen dat dit kwam omdat ik een te zwaar en
hopeloos geval was. Toch bleek dat niet echt de rede te zijn. Nadat ik mijn
probleem op tafel had gelegd, vertelde hij mij helaas niet te kunnen helpen
omdat hij met het zelfde probleem zat. Hij bevond zich in het zelfde schuitje
als ik, hij leed aan dezelfde kwaal. Ik was diep getroffen door de eerlijkheid
van deze psychiater. Want over het algemeen reduceren psychiaters je tot patient
en zijn zij de genezers. Maar wat voor mijn psychiater geld is natuurlijk ook
van toepassing voor alle psychiaters. Zij lijden stuk voor stuk aan dezelfde
'ziekte' als jij en ik. Ook al zijn zij daar niet zo openhartig over als mijn
psychiater dat was, ergens weten ze dat natuurlijk wel Iemand die nog steeds met
zijn eigen 'ziekte' te kampen heeft, kan onmogelijk hulp bieden. Want ook al heb
je alle boeken gelezen over de (eigen-aardig)heden van de mens dan betekent dat
nog niet dat je anderen kunt helpen. Zolang die kennis nog geen eigen ervaring
is wil dat zeggen dat al dit weten alleen maar geleende wijsheid is. Psychiaters
lijden aan dezelfde problemen waar zij anderen bij proberen te helpen Alleen
iemand die zelf geen problemen heeft kan anderen helpen. Iemand die geen
problemen heeft kan zichzelf doorzien en is daarom ook in staat anderen te
doorzien. Psychiaters zijn alleen technici die wat uit boeken geleerd hebben.
Als ze oprecht zijn weten ze dat ze niemand kunnen helpen.
